„Chłopki. Opowieść o naszych babkach.”- fenomen czytelniczy!

Książka, która od miesięcy bije wszelkie rekordy popularności…

a sięgają po nią czytelnicy niezależnie od wieku i płci, stanowi absolutny fenomen!
Mowa o tytule „Chłopki. Opowieść o naszych babkach” Joanny Kuciel-Frydryszak.
To obszerny reportaż dotyczący życia kobiet na polskiej wsi z początku XX w.
Jeśli nawet wyobrażamy sobie, że było to życie trudne, wypełnione ciężką pracą i walką o przetrwanie, to zapewne mało kto z nas zastanawiał się chyba wcześniej nad tym, co tak naprawdę przeżywały nasze babki, do jakich poświęceń były zdolne i jakie wartości nimi kierowały. Jak patrzyły na świat?
Autorka książki ukazuje nam obrazy prostych chłopek, które nazywane były ‘zbędnymi’, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodarstwach niewystarczających, by wyżywić rodzinę (a w Polsce międzywojennej za takie uznawano 64% ).

Maluje historie ‘harowaczek’ , które musiały ciężką pracą (często przerastającą ich siły fizyczne) zasłużyć na to, aby stać się istotne gospodarczo. Uświadamia nam też, że życie wiejskich dziewczynek, które już od najmłodszych lat, zamiast chodzić do szkoły, zajmowały się głównie wypasem zwierząt, należało do najtrudniejszych i najbardziej okrutnych, nie mając w sobie nic z romantycznej sielanki opiewanej przez poetów.

Dziecko było zawsze czyjąś własnością, a ukończenie zaledwie szesnastego roku życia oznaczało dla dziewczyny zamążpójście i rodzenie dzieci przez kolejne dwadzieścia lat. Swaty były wyrokiem, bo w zależności od tego, ile morg ziemi wnoszono do posagu narzeczonej, taki los ją czekał. O uczuciach, a tym bardziej realizowaniu własnych marzeń nie było mowy, bo panowało przekonanie, że ‘najważniejsze, to trzymać się tego, co wyznaczył Bóg i nie chcieć więcej’.
Kobieta w tym patriarchalnym świecie postrzegana była bardziej jako narzędzie służące do realizacji czyichś planów, niż jako niezależna jednostka. Głód, choroby i śmierć towarzyszyły tym ludziom każdego dnia, stając się czymś naturalnym i budząc najbardziej pierwotne instynkty.

Z drugiej jednak strony Joanna Kuciel-Frydryszak zauważa, że właśnie ta chęć przetrwania, zdanie na własne siły i ogromna samotność tych kobiet były często motorem do poszukiwania nowych rozwiązań. Stąd też na przykład fale migracji zarobkowej do krajów takich jak USA, Kanada czy nawet Brazylia lub ogromna determinacja do ucieczki ze wsi i zdobycia wykształcenia.
Ogromną wartością tej książki jest to, że opiera się ona głównie na spisanych opowieściach rodzinnych (jej dużym atutem są liczne zdjęcia, pochodzące z prywatnych archiwów) lub zapiskach lekarzy, czy księgach kościelnych. Przytoczonych jest tu więc wiele faktów, które stanowią cenne źródło wiedzy na temat epoki. Mogą też zaskakiwać i burzyć nieco schematyczny obraz tego pokolenia Polaków.

Najbardziej istotne w tej publikacji jest chyba jednak to, że skłania do przemyśleń na temat tego, jak wielu z nas pochodzi w prostej linii właśnie od chłopów. Przyznanie się do tego, jak wiele zawdzięczamy naszym ciężko pracującym babkom, jest swoistym ‘coming outem’ naszych czasów. I chyba stąd właśnie tak ogromna fascynacja tym tytułem, który oczywiście polecamy bardzo serdecznie.